ข้อมูลบริการสุขภาพของไทย

 

การท่องเที่ยวถือเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ของประเทศไทย ซึ่งสามารถดึงดูดกลุ่มนักท่องเที่ยวต่างชาติได้มากกว่า 35 ล้านคนต่อปี จึงเป็นภาคธุรกิจที่สร้างเศรษฐกิจของประเทศให้เติบโตก้าวหน้าได้ และยังติดอันดับ 1 ใน 10 สถานที่ท่องเที่ยวชั้นนำของโลก โดยประเทศไทยมีแหล่งท่องเที่ยวที่ดึงดูดความสนใจติดอันดับโลกกระจายอยู่ตามภาคต่างๆ ทั่วประเทศ โดยเฉพาะกรุงเทพฯ ที่ได้รับรางวัลด้านการท่องเที่ยวอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งยังมีแหล่งท่องเที่ยวทางทะเลภาคใต้และภาคตะวันออก รวมถึงแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์และวัฒนธรรมในพื้นที่ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นต้น นอกจากนี้ยังมีความได้เปรียบในด้านราคาห้องพัก ค่าครองชีพที่อยู่ในระดับไม่สูง ทำให้การท่องเที่ยวในไทยมีความคุ้มค่าเงิน (Value for money) รวมทั้งการคมนาคมที่สะดวกสบายจากโครงสร้างพื้นฐานที่ทยอยพัฒนาเป็นลำดับล้วนเป็นจุดแข็งเสริมให้การท่องเที่ยวไทยได้เปรียบในการแข่งขันกับประเทศอื่นๆ 
 

 

          โรงแรม เป็นสถานที่พักที่จัดตั้งขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์ในทางธุรกิจ เพื่อให้บริการที่พักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน ตามพระราชบัญญัติโรงแรม พ.ศ. 2547 และโรงแรม หรือการประกอบกิจการที่คล้ายคลึง เช่น รีสอร์ท บังกะโล เกสต์เฮ้าส์ เป็นต้น เป็นสถานประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพที่ต้องควบคุมตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 เพื่อควบคุมและป้องกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้นแก่ผู้รับบริการและผู้ประกอบกิจการ จากข้อมูลที่ผ่านมาพบว่า ธุรกิจโรงแรมได้รับปัจจัยสนับสนุนจากการขยายตัวเพิ่มขึ้นของจำนวนนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างชาติส่งผลให้จำนวนห้องพักของโรงแรมเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องด้วย ส่งผลให้พบประเด็นปัญหาที่สำคัญด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมที่ต้องแก้ไขอย่างเร่งด่วน เช่น  ปัญหาความสะอาด การควบคุมคุณภาพอากาศในอาคาร ความสะอาดของแหล่งที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธ์ของเชื้อลีจิโอเนลลา ตลอดจนการติดเชื้อและการเกิดอุบัติเหตุจากการใช้บริการสระว่ายน้ำ เป็นต้น 

 

          สถานการณ์อนามัยสิ่งแวดล้อมโรงแรมในประเทศไทย คุณภาพอากาศในอาคารของโรงแรมมีปัญหาที่สำคัญ คือ มีฝุ่นละออง (PM2.5) ฟอร์มัลดีไฮด์ เชื้อแบคทีเรีย เชื้อราเกินมาตรฐาน รวมถึงระบบหอผึ่งเย็นและระบบเก็บกักและส่งน้ำสะอาดไปใช้ภายในอาคาร ซึ่งเป็นแหล่งเพาะพันธุ์และแพร่กระจายเชื้อลีจิโอเนลลาและเป็นจุดเสี่ยงที่เชื้อจะเข้าสู่ปอดได้ง่ายที่สุดขณะอาบน้ำและแปรงฟัน เพราะตรวจพบเชื้อในน้ำที่พ่นออกมาจากฝักบัวและก๊อกน้ำใช้ในห้องน้ำ (ปริยดา โชควิญญู, 2556) โดยในระหว่างปี พ.ศ. 2542-2543 สำนักอนามัยสิ่งแวดล้อม ได้มีการเข้าตรวจสอบการระบาดของเชื้อลีจิโอเนลลาภายในอาคารโรงแรมในเขตกรุงเทพฯ จำนวน 28 แห่ง ต่างจังหวัด 3 แห่ง รวม 31 แห่ง โดยการวิเคราะห์หาเชื้อจากหอหล่อเย็น บ่อหรือถังพักน้ำ ถาดรองรับจากเครื่องปรับอากาศ ก๊อกน้ำ และฝักบัว ผลจากการสำรวจพบว่า โรงแรม 24 แห่ง มีมาตรการในการควบคุมเชื้อลีจิโอเนลลา โดยการใช้สารเคมีในการควบคุม และมีการขัดล้างทำความสะอาด นอกจากนั้นกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ได้ตรวจพบเชื้อในอาคารสำนักงาน 1 แห่งจาก 14 แห่ง ดังนั้น จึงมีการเสนอให้มีการแก้ไขและจัดทำมาตรการป้องกันการเกิดเชื้อลีจิโอเนลลาต่อไป (จักรกฤษณ์ ศิวะเดชาเทพ, 2558) และในปีพ.ศ.2544-2545 สำนักอนามัยสิ่งแวดล้อม กรมอนามัย ได้จัดทำโครงการจัดทำหลักเกณฑ์ และมาตรฐานควบคุมเหตุรำคาญ และกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน โดยได้ดำเนินการสำรวจโรงแรมทั้งสิ้น 20 แห่ง โดยทาง OSHA (Occupational Safety and Health Administration) ได้กำหนดค่าของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ไว้ที่ 800 ppm ซึ่งพบว่า โรงแรมขนาดใหญ่และขนาดกลางกว่าร้อยละ 30 มีระดับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เกินกว่าค่าที่กำหนด และอัตราการไหลของอากาศจากภายนอกเข้าสู่ภายในของโรงแรมขนาดใหญ่และขนาดกลางกว่าร้อยละ 80 ต่ำกว่าค่าที่เสนอแนะโดย ASHRAE 

 

          ในปี 2563  การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ส่งผลกระทบให้ธุรกิจโรงแรมขาดรายได้เป็นจำนวนมาก และการฟื้นฟูให้กลับเหมือนดังเดิมต้องมีการจัดการด้านต่างๆ เพิ่มมากขึ้นด้วย จากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ซึ่งมีการแพร่ระบาดไปทั่วโลกรวมถึงประเทศไทย ส่งผลกระทบในวงกว้างทั้งด้านสาธารณสุข เศรษฐกิจ สังคม ความมั่นคงตลอดจนการดำรงชีวิตของประชาชนชาวไทยและชาวต่างชาติมากกว่าคาดไว้ การฟื้นตัวของเศรษฐกิจไทยในช่วงครึ่งหลังของปี 2563 จึงเป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป โดยการฟื้นตัวของภาคท่องเที่ยวโดยเฉพาะในส่วนที่พึ่งพานักท่องเที่ยวต่างชาติจะเป็นไปอย่างช้าๆ จากความกังวลของนักท่องเที่ยวตราบใดที่ยังไม่มีวัคซีนที่มีประสิทธิภาพ และข้อจำกัดด้านมาตรการควบคุมโรค ซึ่งจะทำให้ธุรกิจที่เกี่ยวเนื่อง เช่น โรงแรม ร้านอาหาร นันทนาการ และการขนส่ง ได้รับผลกระทบมากและฟื้นตัวช้า (Economic Intelligence Center (EIC), 2020) อย่างไรก็ตาม การกลับมาฟื้นตัวใหม่ของธุรกิจเกี่ยวเนื่องอย่างเช่น โรงแรม รีสอร์ทต่างๆ จำเป็นต้องสร้างความน่าเชื่อถือ และความไว้วางใจจากนักท่องเที่ยว ในด้านความปลอดภัย สุขอนามัยที่ดี ด้วยการกำหนดมาตรการป้องกันการแพร่ระบาดของโรคติดต่อต่างๆ รวมถึงการจัดการด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมของโรงแรมให้ได้มาตรฐาน เพื่อเป็นการยกระดับการจัดการด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมของโรงแรมและรีสอร์ท เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้กับนักท่องเที่ยวในยุคชีวิตวิถีใหม่ (New Normal) และสร้างภาพลักษณ์ที่ดีของประเทศ