ข้อมูลบริการสุขภาพ

 

 

 

 

เป็นโรคไม่ติดต่อ เกิดจากการอักเสบเรื้อรังของหลอดลม และหลอดลมมีความไวเกินต่อสิ่งกระตุ้นต่าง ๆ ทำให้เกิดการอุดกั้นของหลอดลมเนื่องจากมีเซลล์อักเสบเข้ามาสะสม  กล้ามเนื้อและเยื่อบุหลอดลมหนาตัวขึ้น รวมถึงมีสารคัดหลั่งในหลอดลมเพิ่มขึ้น

 

กระบวนการต่าง ๆ เหล่านี้ทำให้หลอดลมมีการตีบแคบและผู้ป่วยเกิดอาการของโรคหืดขึ้น โดยโรคหืดสามารถพบได้ในทุกช่วงอายุ แต่ส่วนใหญ่มักพบในวัยเด็กหรือวัยรุ่นมากกว่าในวัยผู้ใหญ่

 

 

 

ซึ่งอาการเหล่านี้มักเป็นพัก ๆ โดยเฉพาะหลังได้รับสัมผัสสารก่อภูมิแพ้ การติดเชื้อในระบบการหายใจ หรือในบางช่วงของปีเช่นหน้าฝน อากาศเย็น อย่างไรก็ตามการวินิจฉัยโรคหืดนอกจากอาศัยอาการดังกล่าวข้างต้นแล้ว ผู้ป่วยจำเป็นต้องมาพบแพทย์เพื่อทำการซักประวัติเพิ่มเติม ตรวจร่างกาย และตรวจสมรรถภาพปอดเพื่อยืนยันการวินิจฉัยที่แน่นอน รวมถึงเพื่อแยกโรคหรือภาวะอื่น ๆ ที่อาจมีอาการหรืออาการแสดงคล้ายโรคหืดได้

 

 

 

 

เป้าหมายของการรักษาคือ การควบคุมอาการ ป้องกันการกำเริบ ผู้ป่วยสามารถออกแรงทำกิจวัตรประจำวันได้ตามปกติ และให้สมรรถภาพปอดใกล้เคียงปกติมากที่สุด โดยยาที่ใช้รักษามีทั้งยาชนิดสูดพ่น และยารับประทานซึ่งสามารถแบ่งยาออกเป็น 2 กลุ่มหลักคือ

 

 

นอกจากการรักษาด้วยการใช้ยาแล้ว การออกกำลังกายสม่ำเสมอ รักษาสุขภาพให้แข็งแรง รวมถึงการหลีกเลี่ยงปัจจัยที่จะกระตุ้นให้อาการโรคหืดเป็นมากขึ้น เช่น สารก่อภูมิแพ้ ควันบุหรี่ ก็จะช่วยป้องกันไม่ให้มีการกำเริบของโรค นอกจากนี้ผู้ป่วยจำเป็นต้องมาพบแพทย์สม่ำเสมอเพื่อติดตามอาการและปรับยาให้เหมาะสมด้วยเช่นกัน

 

 

 

 

 

เป็นโรคติดต่อซึ่งเป็นปัญหาสำคัญทางสาธารณสุขในปัจจุบัน โดยเฉพาะในประเทศกำลังพัฒนาหรือมีการระบาดของเชื้อไวรัสเอชไอวี วัณโรคนั้นสามารถพบได้ในทุกช่วงอายุ แต่จะพบได้บ่อยขึ้นในผู้ป่วยที่มีภาวะภูมิต้านทานต่ำ เช่น ผู้ติดเชื้อเอชไอวี/เอดส์ หรือผู้ป่วยที่ได้รับยากดภูมิต้านทานบางชนิด เป็นต้น

 

วัณโรคเกิดจากการติดเชื้อกลุ่มมัยโคแบคทีเรียที่ชื่อ Mycobacterium tuberculosis ผ่านทางการหายใจ ไอจาม หรือสูดเอาละอองที่มีเชื้อดังกล่าวเข้าไป ...เมื่อเชื้อวัณโรคเข้าสู่ถุงลมในปอดแล้ว ส่วนใหญ่ร่างกายจะสามารถกำจัดเชื้อไปได้ แต่จะมีผู้ติดเชื้อบางส่วนที่ร่างกายไม่สามารถกำจัดเชื้อได้หมดจึงเกิดการติดเชื้อขึ้น ซึ่งอาจเป็นการติดเชื้อที่มีอาการหรือไม่มีอาการก็ได้

 

 

ส่วน “วัณโรคนอกปอด” อาการแสดงจะขึ้นอยู่กับอวัยวะที่เป็น การวินิจฉัยวัณโรคจำเป็นต้องมาพบแพทย์เพื่อทำการตรวจเพิ่มเติม เช่น การถ่ายภาพรังสีทรวงอก การเก็บเสมหะเพื่อตรวจย้อมหาเชื้อวัณโรค รวมถึงการส่งเสมหะเพื่อเพาะเชื้อ

 

 

 

 

 

            ต้องรักษาสุขภาพให้แข็งแรง ออกกำลังกายสม่ำเสมอ หลีกเลี่ยงการสัมผัสใกล้ชิดผู้ป่วยวัณโรค หรืออยู่ในสถานที่แออัด ในกรณีที่มีคนใกล้ชิดป่วยเป็นวัณโรค ควรใส่หน้ากากอนามัยป้องกัน และมาพบแพทย์เพื่อรับการตรวจและถ่ายภาพรังสีทรวงอก โดยเฉพาะกรณีที่มีผู้สูงอายุหรือเด็กเล็กอยู่ในบ้าน

 

 

          สรุปได้ว่า โรคหืด และ วัณโรค พบได้บ่อยและมีความสำคัญต่อสุขภาพเป็นอย่างมาก  ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเมื่อไรจะเป็น แต่ก็สามารถให้การรักษาและป้องกันได้ โดยการปฏิบัติตัวและใช้ยาตามแพทย์สั่ง รักษาสุขภาพร่างกายของตนเองให้แข็งแรง พักผ่อนให้เพียงพอ รวมถึงออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ก็จะทำให้ทุกคนมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้ครับ


โรคหืด ต่างกันอย่างไรกับ วัณโรค