ข้อมูลบริการสุขภาพ

อนาคตหลังโรคระบาด: การมีชีวิตร่วมกับโควิด-19

ความเห็นของผู้เชี่ยวชาญจากประเทศอังกฤษ

ตัวอย่างล่าสุดเกี่ยวกับการระบาดที่จะปะทุเพิ่มขึ้นเป็นระลอกเป็นการติดเชื้อในเมืองซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย ที่การติดเชื้อปะทุขึ้นอีกรอบโดยเฉพาะวันศุกร์ที่ 25 มิถุนายนที่ผ่านมามีผู้ติดเชื้อรายใหม่ 22 ราย รวมเป็นผู้ติดเชื้อของระลอกนี้ที่เริ่มจากบริเวณหาดบอนได (Bondi) 65 คนทำให้รัฐบาลท้องถิ่นของซิดนีย์ 4 แห่งต้องมีคำสั่งให้ประชาชนอยู่กับบ้าน (stay-at-home order) เป็นเวลาอย่างน้อย 1 อาทิตย์ และอนุญาติให้ออกจากบ้านได้เฉพาะเพื่อซื้ออาหาร หรือเพื่อทำงานหรือเพื่อการศึกษาที่ไม่สามารถทำได้จากบ้าน หรือมีความจำเป็นต้องดูแลญาติที่ดูแลตัวเองไม่ได้ หรือเพื่อออกกำลังกลางแจ้งที่มีคนไม่เกิน 10 คนต่อกลุ่มเท่านั้น[6]  กรณีของประเทศออสเตรเลียที่ถือว่าเป็นประเทศหนึ่งที่สามารถควบคุมการระบาดได้เป็นอย่างดีทำให้สามารถเปิดประเทศได้ตามปกติเป็นสิ่งย้ำเตือนว่าการกำจัดการระบาดให้หมดสิ้นไปอย่างแท้จริงเป็นเรื่องที่ท้าทายมาก

ความคิดเห็นของนักวิทยาศาสตร์

1. ความสามัคคี (solidarity) ประสบการณ์ที่คล้ายกันและความยากลำบากที่คนจำนวนมากต้องเผชิญร่วมกันในช่วงการระบาดทำให้ผู้คนมีความรู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้นและทำให้สามัคคีกันมากขึ้น พญ. เคธี แมคลัฟลิน (Dr. Katie McLaughlin) จิตแพทย์ทางคลินิกจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด กล่าวว่าโรคระบาดทำให้ผู้คนเกิดความมุ่งมั่นที่จะช่วยเหลือกันและกันมากขึ้น การระบาดของโควิด-19 ทำให้ผู้คนทั่วโลกตระหนักว่าการแก้ไขปัญหาระดับโลกจะเป็นไปได้ก็ต่อเมื่อเกิดการร่วมมือกันในฐานะสมาชิกของชุมชนโลก เอกลักษณ์ทางสังคมต่างๆ เช่น สมาชิกของกลุ่ม ของประเทศ หรือที่ก่อตัวขึ้นเพื่อตอบสนองเหตุการณ์ที่สำคัญ เช่นภัยพิบัติธรรมชาติหรือโรคระบาดมีบทบาทสำคัญที่นำไปสู่ปฏิบัติการร่วม (collective action) ดังนั้นการระบาดของโควิด-19 อาจนำไปสู่เอกลักษณ์ร่วมที่ครอบคลุมกลุ่มคนต่างๆระดับโลกที่จะช่วยส่งเสริมความสามัคคีระดับนานาชาติได้
2. การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและโครงสร้าง การระบาดของโควิด-19 ทำให้ความไม่เท่าเทียมและความไม่ยุติธรรมที่มีอยู่ในสังคมเด่นชัดมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจที่ทำให้คนบางกลุ่มมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อและ/หรือไม่สามารถเข้าถึงบริการด้านสุขภาพและบริการด้านสังคม-เศรษฐกิจที่จะช่วยลดโอกาสและความเสี่ยงต่อการติดเชื้อ ดร. วาเลอรี ทิเบริอุส (Dr. Valerie Tiberius) นักปรัชญาจากมหาวิทยาลัยมินเนโซตา ชี้ให้เห็นว่าการระบาดของโควิด-19 ทำให้ผู้คนตระหนักถึงความเปราะบางของคนและความพี่งพาอาศัยซึ่งกันและกันความตระหนักถึงความไม่เท่าเทียมกันและความอยุติธรรมในสังคมจะกระตุ้นให้ผู้คนพยายามแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับการจัดสรรทรัพยากรที่ไม่เสมอภาคและด้านสิทธิต่างๆ ดังเช่นการเข้าถึงวัคซีนโควิด-19 ระหว่างประเทศต่างๆทั่วโลก ซึ่งความพยายามในการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและโครงสร้างนี้จะไม่เป็นเพียงความพยายามในท้องถิ่นเท่าน้ันแต่จะเป็นความพยายาม ความร่วมมือกันระดับโลก
3. การรื้อฟื้นความเชื่อมโยงทางสังคมใหม่อีกครั้ง โรคระบาดระดับโลกเช่นโควิด-19 ทำให้คนไม่สามารถติดต่อ พบปะกันตามปกติได้ คนจำนวนมากไม่สามารถไปมาหาสู่ครอบครัวและเพื่อนๆ ได้ และเน้นให้เห็นว่าคนบางคนมีความเปราะบางต่อโรคระบาดมากกว่าคนอื่น ศาสตราจารย์ แด็กเกอร์ เคลท์เนอร์ (Prof. Dacher Keltner) จากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ กล่าวว่าสถานการณ์ดังกล่าวทำให้ผู้คนตระหนักถึงความสำคัญและคุณค่าของความเชื่อมโยงทางสังคมและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลซึ่งก่อนหน้าการระบาดของโควิด-19 คนจำนวนมากอาจไม่รู้จักเพื่อนบ้านของตนซึ่งการระบาดทำให้คนจำนวนมากเรียนรู้เกี่ยวกับเพื่อนบ้านของตนมากยิ่งขึ้น ทั้งนี้เป็นเพราะว่าคนจำเป็นต้องพึ่งพาอาศัยกันในช่วงวิกฤต ดังนั้นภายหลังจากโควิด-19 คุณค่าของความสัมพันธ์ระหว่างกันและความสัมพันธ์ทางสังคมจะเพิ่มมากขึ้นโดยเฉพาะความสัมพันธ์ระหว่างคนในครอบครัวที่แน่นแฟ้นขึ้น
    

1. ความอคติและการเหยียดผิวที่เพิ่มมากขึ้น ศาสตราจารย์ ลิซ่า เฟลด์แมน (Prof. Lisa Feldman) สมาชิกของสถาบันศิลปะและวิทยาศาสตร์แห่งอเมริกา (American Academy of Arts and Sciences) คิดว่าการระบาดของโควิด-19 อาจทำให้ผู้คนให้ความสำคัญต่อกลุ่มของตนมากขึ้นและไม่สนใจใยดีต่อคนอื่นที่เป็นคนภายนอกกลุ่มของตน การแพร่ระบาดของโควิด-19 ในประเทศต่างๆทั่วโลกทำให้คนจำนวนหนึ่งเกิดทัศนคติเหมารวม (stereotype) และมีอคติต่อคนกลุ่มอื่นของสังคมมากขึ้น ดังที่จะเห็นได้จากการทำร้ายคนเชื้อชาติจีนและเอเซียที่เกิดมากขึ้นในสหรัฐอเมริกา หลังจากการระบาดแล้วความรู้สึกที่ฝังแน่นว่าคนนี้เป็นพวกเดียวกัน และคนนั้นเป็นคนนอกกลุ่มอาจมีเพิ่มมากขึ้น
2. ความไม่สงบทางการเมือง ศาสตราจารย์ พอล บลูม (Prof. Paul Bloom) อดีตประธานของสมาคมปรัชญาและจิตวิทยา กังวลว่าการที่คนจะให้ความสนใจต่อกลุ่มของตนเองมากกว่าคนจากกลุ่มอื่นจะมีส่วนทำให้ความแบ่งแยกทางการเมืองที่มีอยู่แล้วเป็นมากยิ่งขึ้น ซึ่งความรู้สึกไม่สนใจใยดีกับคนกลุ่มอื่นมีความชัดเจนมากขึ้นทั้งในประเทศสหรัฐอเมริกาและในประเทศอื่นๆ โดยที่หลายประเทศต่างกล่าวโทษประเทศอื่น และไม่ทำงานร่วมกันเพิ่มมากขึ้น และตัวอย่างที่ชัดเจนในอเมริกาคือการเลือกตั้งประธานาธิบดีที่ผ่านมาที่สังคมมีแนวโน้มที่จะมองผู้สมัครรับเลือกตั้งออกเป็นสองพวกคือพวกที่ชนะกับพวกที่แพ้การเลือกตั้ง ซึ่งความแตกแยกทางการเมืองแบบแบ่งขั้ว (political polarization) ที่สังเกตได้ในสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่นจะมีเพิ่มขึ้นในอนาคต
    

[1] จาก Israel to reinstate indoor mask mandate next week as COVID-19 cases keep rising เมื่อ 24 มิถุนายน 2564 ใน timesofisrael.com

[2] จาก ourworldindata.org/

[3] จาก Vaccines are not magic bullets – we’ll still have to take precautions โดย Zania Stamataki เมื่อ 22 มิถุนายน 2564 ใน theguardian.com/mask-england-vaccines

[4] จาก How do we learn to live with Covid? โดย Ian Sample เมื่อ 17 มิถุนายน 2564 ใน theguardian.com/how-do-we-learn

[5] จาก Breakthrough infections after COVID vaccination are rare, CDC says โดย Akshay Syal เมื่อ 29 พฤษภาคม 2564 ใน nbcnews.com/health/

[6] จาก NSW Covid update: central and eastern Sydney plunged into lockdown after 22 cases recorded โดย Mostafa Rachwani เมื่อ 25 มิถุนายน 2564 ใน www.theguardian.com/australia-news

[7]จาก How Life Could Get Better (or Worse) After COVID โดย Igor Grossmann และ Oliver Towards เมื่อ 6 เมษายน 2564 ใน greatergood.berkeley.edu/article/

 IHRI เป็นองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร